Met lede ogen moeten we in toenemende mate aanzien hoe sommige mensen Slachtoffers exploiteren met boeken, lezingen, seminars, etcetera. Alles onder het motto “ik neem het op voor de slachtoffers”.
Ook sommige journalisten en schrijvers kunnen er wat van. In het heetst van de strijd zijn ze allemaal haantje de voorste. Na afloop zijn ze vertrokken. Op zoek naar een nieuwe scoop.
Zit een Slachtoffer daar wel om te springen? Is dit wel goed voor een Slachtoffer en wat doet dit met het Slachtoffer?
Door de continue herbeleving die hier uit ontstaat kun je misschien nooit meer een nieuw leven opbouwen. Wat voor de een goed is kan voor de ander vreselijke gevolgen hebben.
Realiseren de exploitanten van Slachtofferleed zich dit wel?
Kan het hen iets schelen?
Voorkom teleurstellingen
Maak een goeie afweging met wie je informatie en achtergronden deelt.
U als persoon bent voor exploitanten en journalisten als mens en persoon minder belangrijk dan het lijkt. Wat u te vertellen hebt dat is voor hen ‘voer’ en kassa.
Soms kun je niet anders dan het aan de grote klok hangen om politie en politiek in actie te krijgen en is het een laatste redmiddel.
Ook die ervaring hebben we en wij zijn de pers daarvoor nog steeds enorm dankbaar.
Maar als het artikel eenmaal is geschreven en gepubliceerd is het snel oud nieuws en komt de stilte.
Dan kunt u in een zwart gat vallen.
Zoek dan liever een echte hulpverlener die dit soort situaties kent en erin gespecialiseerd is. Zij kunnen samen met u er aan werken om het gebeurde een plek te gaan geven.
Journalisten zijn geen hulpverleners en kunnen u ook geen bescherming bieden.
Onthoud dat goed. Kijk goed uit met wie je in zee gaat.
Foto: Hikingartist.com
N.B.: Stichting Slachtoffers Eerst! Is niet aansprakelijk voor de inhoud van reacties die door derden worden geplaatst.
No comments yet.