In het AD van 9 april 2012 kon u lezen dat politiekorpsen steeds vaker burgers inzetten voor serieuze politietaken.
Volgens dit artikel surveilleren burgers zelfs in uniform of worden belast met lichte recherchetaken.
Volgens de korpsen wordt de pakkans hierdoor vergroot omdat iemand vaker op heterdaad kan worden betrapt.
Maar hoe gevaarlijk is dat voor die burgers?!
Burgers beschikken niet over een gedegen opleiding ervaring en materialen die de politie wel voorhanden heeft. Sterker nog, er is door minister Opstelten 45 miljoen euro aan extra weerbaarheidstrainingen uitgetrokken voor politieagenten.
Minister Opstelten heeft medegedeeld dat ruim 700 Politieagenten in Zeeland zullen worden getraind op extreme situaties. Hiervoor worden extra trainingsuren vrijgemaakt en zullen de agenten leren om direct op de schutter af te gaan en niet te wachten op een arrestatieteam.
Agenten in de frontlinie krijgen deze training. In totaal gaat het om ongeveer 40.000 politieagenten die in drie jaar getraind zullen worden.
Per jaar zijn er dus ruim 13.300 agenten die een training van 32 uur gaan krijgen.
Ziekenboeg
Is het niet beter er voor te zorgen dat de politiemensen die nu thuiszitten de juiste zorg en hulp krijgen zodat zij weer hun oude beroep kunnen uitoefenen? Er zouden nu 20-30 procent agenten verminderd weerbaar zijn door psychosociale klachten zoals een burn out of PTSS en 5-7 procent van hen zit thuis.
Wettelijk erkende beroepsziekten die ook bij gewone Slachtoffers kunnen voorkomen.
De politiemannen en vrouwen die nu ziek thuis zitten hebben er ooit voor gekozen om dit beroep uit te oefenen. Of zijn ze omdat ze een ‘beroeps’-ziekte hebben opgelopen plotseling overbodig?
Burgers
En burgers zouden direct geschikt zijn voor politietaken?
Wij vragen ons af wie straks de burgers opvangt als zij te maken krijgen met een traumatische gebeurtenis.
In plaats van als lapmiddel burgers in te zetten?
Wordt er ook gecontroleerd of de ingezette burger te vertrouwen is? Wat als iemand met het geleende uniform voor je deur staat en kwade bedoelingen heeft?
Onduidelijk
Krijgen de burgers ook training?
Uit voorlopige evaluaties blijkt dat de teams die burgers inzetten met veel problemen worstelen, variërend van onduidelijkheid over de regie, inzet van vrijwilligers en besteding van het budget, ontbreken van goede communicatie tussen gemeente en bewoners, weerstanden bij ambtenaren, het verloop van medewerkers, enzovoort. Tevens blijkt dat sommige buurtveiligheidsteams (veel) beter werken dan andere teams.
Samenwerken aan een veiliger maatschappij is iets wat we allemaal willen maar wel met een duidelijk beleid.
We hopen niet dat burgermoed ontaardt in burgerovermoed!
N.B.: Stichting Slachtoffers Eerst! Is niet aansprakelijk voor de inhoud van reacties die door derden worden geplaatst.
Ik vind het artikel her en der wat kort door de bocht. De bezorgdheid die er voor ons is doet mij wel goed.
Ik ben zelf politievrijwilliger (in opleiding). Als ik spreek voor mijn lichting dan geldt dat we gedurende 57 weken naar school gaan en worden opgeleid voor het werk op straat straks. Wij worden specifiek ingezet op het publiek domein, verkeer en voor evenementen.
Voordat wij uberhaubt een uniform mogen dragen (anders dan voor het passen) is wanneer men beedigd is en men de eerste examens succesvol heeft afgerond. Hierbij moet je denken aan kennis van het vak, eerste hulp, geweld- en wapenbeheersing, etc.
Er is voor ons, net als voor beroepscollega’s, professionele hulp beschikbaar als wij moeite zouden hebben met de situaties die wij meemaken. Er wordt goed voor ons gezorgd!
Geef iemand een uniform en hij/zij gedraagt zich meteen anders. Daar zit het grootste gevaar in. Een burger in een uniform blijft gewoon een burger die zich ook aan de regels moet houden. Sommige wettelijke gezagsdragers weten zich al geen raad met de strepen op hun mouwen. Laat staan dat straks ook je buurman op zijn strepen gaat staan omdat hij toevallig deel uit maakt van een buurtbeveiligingsteam…
Dat is ook ons punt! “schoenmaker hou je bij je leest”.
Bovendien maken we ons zorgen over wat er gebeurt met burgers als zij tijdens hun “dienst” psychische, lichamelijke of materiële schade oplopen.